Flag
polski
 
MENU
Szukaj
Koszyk
Cassubia

Osobliwości języka kaszubskiego

4.36 (Oceny: 11 Recenzje: 3) Przejdź do sekcji Opinie

Niewielkie opracowanie poświęcone charakterystycznym cechom  języka kaszubskiego. Wewnątrz znajdziemy m.in. informacje o pochodzeniu języka, akcencie, iloczasie, zdrobnieniach, dialekcie belockim, charakterystycznym - czasie zaprzeszłym i innych.

Przejdź do pełnego opisu
9,99 zł
szt.
Dostępność:
duża ilość
Czas wysyłki: 1 dzień

Kod produktu: 9788395582004

Opis

To opracowanie, jakiego jeszcze nie było na rynku wydawniczym. Oferuje nowe spojrzenie na kwestię języka i jest nowatorskim opracowaniem. Autorka porusza ważne kwestie lingwistyczne, sygnalizując je i dostarczając cennego materiału badawczego na podstawie długoletnich obserwacji zjawisk literackich i żywej mowy starszych użytkowników języka. Wskazuje dawne, prasłowiańskie cechy j. kaszubskiego, które przetrwały do czasów obecnych i które stanowią cenną spuściznę dla całej słowiańszczyzny. Skupia się na elementach odróżniających mowę regionalną od polskiej, wyjaśniając przy okazji pewne kwestie mogące stanowić trudność dla użytkowników języka. Ważne cechy gramatyczne są obficie egzemplifikowane, przy użyciu prostego języka, zrozumiałego dla każdego odbiorcy.

„Osobliwości języka kaszubskiego” są uzupełnieniem gramatyki kaszubskiej, bowiem podejmują niezwykle ważne zagadnienia, potraktowane zbyt pobieżnie lub zupełnie pomijane we wcześniejszych opracowaniach.

Niniejsza publikacja stanowi cenne źródło informacji dla naukowców, studentów, nauczycieli, literatów oraz wszystkich osób zainteresowanych kaszubszczyzną bądź całym obszarem języków słowiańskich. Jej najważniejszym celem jest ocalenie i upowszechnienie cennych zasobów przekazywanych przez kolejne pokolenia Kaszubów.

Cechy produktu

Książki

Autor Jaromira Labudda
ISBN 978-83-955820-0-4
Liczba stron 36
Język polski, kaszubski
Oprawa miękka
Format 10,5 x 15 cm
Rok wydania 2020

Opinie

4.36
Liczba ocen: 11
Oceń i opisz

Tomasz Zarankiewicz

Broszurka krótka, treściwa, ale niestety pełna błędów merytorycznych. 1. W częsci o pochodzeniu języka kaszubskiego, autorka przedstawia rozpad języka prasłowiańskiego, na języki zachodniosłowiański, wschodniosłowiański i południowosłowiański, z pierwszego z nich miał powstać język kaszubski. Problem w tym, że nikt nigdy nie atestował istnienia takich języków. 2. Autorka pisze, iż język kaszubski jest starszy niż język polski, gdyż powstał naturalnie a nie metodologicznie. Jest to stwierdzenie o tyle błędne co niezrozumiałe - literacki język polski ma historię sięgającą XVI wieku, ciężko powiedzieć by był młodszy od kaszubskiego, który formy literackiej nie doczekał się do dziś. Bardziej merytorycznie poprawne byłoby zestawienie wieku języka kaszubskiego z gwarami języka polskiego - ich analiza choćby pod względem przechowanych archaizmów może dać to obraz, kiedy oddzielały się one od wspólnego pnia. 3. Autorka pisze, że kaszubkski posiada liczbę podwójną - która w tym języku zanikła na przełomie XIX i XX wieku - a będące w użyciu jej zabytki nie świadczą o tym, że ta kategoria gramatyczna jest żywa. Język polski też posiada zabytki liczby podwójnej, pomimo, że utracił ją kilka wieków wcześniej. 4. W opisie akcentów autorka wylicza kolejne sylaby od końca, pomimo, że od 4 sylaby od końca w zwyż wszystkie przytoczone słowa są akcentowane na pierwszą sylabę - akcent inicjalny. Autorka zupełnie nie opisuje ciekawszej w języku kaszubkim dystrybucji akcentów - swobodny (półncnokaszubski), kolumnowy (środkowokaszubski), inicjalny (południowokaszubski). 5. Autorka określa bylaczenie jako ważny zabytek prasłowiański - mówi iż w języku polskim nastąpiło przejście l -> ł. To stwierdzenie jest zupełnie błędne i niezrozumiałe - bylaczenie wspólne z czeszczyzną jest wynikiem intensywnej germanizacji i to ł przechodziło w l. Gdyby był to zabytek prasłowiański to wykazywałby on stałość z homologicznymi wyrazami w innych językach słowiańskich, a poza wymienioną wcześniej czeszczyzną stałości tej nie widać. Dodatkowo autorka zupełnie pomija oczywiste osobliwości języka kaszubskiego,jak kaszubienie, efekty V palatalizacji i wiele innych. Uważam, że broszurka jest ciekawą próbą opisania osobliwości języka kaszubskieo, nie rozumiem czemu nie została zweryfikowana pod kontem poprawności merytorycznej, a szkoda...

Tomasz Zarankiewicz

Broszurka krótka, treściwa, ale niestety pełna błędów merytorycznych. 1. W częsci o pochodzeniu języka kaszubskiego, autorka przedstawia rozpad języka prasłowiańskiego, na języki zachodniosłowiański, wschodniosłowiański i południowosłowiański, z pierwszego z nich miał powstać język kaszubski. Problem w tym, że nikt nigdy nie atestował istnienia takich języków. 2. Autorka pisze, iż język kaszubski jest starszy niż język polski, gdyż powstał naturalnie a nie metodologicznie. Jest to stwierdzenie o tyle błędne co niezrozumiałe - literacki język polski ma historię sięgającą XVI wieku, ciężko powiedzieć by był młodszy od kaszubskiego, który formy literackiej nie doczekał się do dziś. Bardziej merytorycznie poprawne byłoby zestawienie wieku języka kaszubskiego z gwarami języka polskiego - ich analiza choćby pod względem przechowanych archaizmów może dać to obraz, kiedy oddzielały się one od wspólnego pnia. 3. Autorka pisze, że kaszubkski posiada liczbę podwójną - która w tym języku zanikła na przełomie XIX i XX wieku - a będące w użyciu jej zabytku nie świadczą o tym, że ta kategoria gramatyczna jest żywa. Język polski też posiada zabytki liczby podwójnej, pomimo, że utracił ją kilka wieków temu. 4. W opisie akcentów autorka wylicza kolejne sylaby od końca, pomimo, że od 4 sylaby od końca w zwyż wszystkie przytoczone słowa są akcentowane na pierwszą sylabę - akcent inicjalny. Autorka zupełnie nie opisuje ciekawszej w języku kaszubkim dystrybucji akcentów - swobodny (półncnokaszubski), kolumnowy (środkowokaszubski), inicjalny (południowokaszubski). 5. Autorka określa bylaczenie jako ważny zabytek prasłowiański - mówi iż w języku polskim nastąpiło przejście l -> ł. To stwierdzenie jest zupełnie błędne i niezrozumiałe - bylaczenie wspólne z czeszczyzną jest wynikiem intensywnej germanizacji i to ł przechodziło w l. Gdyby był to zabytek prasłowiański to wykazywałby on stałość z homologicznymi wyrazami w innich językach słowiańskich, a poza wymienioną wcześniej czeszczyzną stałości tej nie widać. Dodatkowo autorka zupełnie pomija oczywiste osobliwości języka kaszubskiego,jak kaszubienie, efekty V palatalizacji i wiele innych. Uważam, że broszurka jest ciekawą próbą opisania osobliwości języka kaszubskieo, nie rozumiem czemu nie została zweryfikowana pod kontem poprawności merytorycznej, a szkoda...

Tomasz Zarankiewicz

Broszurka krótka, treściwa, ale niestety pełna błędów merytorycznych. 1. W częsci o pochodzeniu języka kaszubskiego, autorka przedstawia rozpad języka prasłowiańskiego, na języki zachodniosłowiański, wschodniosłowiański i południowosłowiański, z pierwszego z nich miał powstać język kaszubski. Problem w tym, że nikt nigdy nie atestował istnienia takich języków. 2. Autorka pisze, iż język kaszubski jest starszy niż język polski, gdyż powstał naturalnie a nie metodologicznie. Jest to stwierdzenie o tyle błędne co niezrozumiałe - literacki język polski ma historię sięgającą XVI wieku, ciężko powiedzieć by był młodszy od kaszubskiego, który formy literackiej nie doczekał się do dziś. Bardziej merytorycznie poprawne byłoby zestawienie wieku języka kaszubskiego z gwarami języka polskiego - ich analiza choćby pod względem przechowanych archaizmów może dać to obraz, kiedy oddzielały się one od wspólnego pnia. 3. Autorka pisze, że kaszubkski posiada liczbę podwójną - która w tym języku zanikła na przełomie XIX i XX wieku - a będące w użyciu jej zabytku nie świadczą o tym, że ta kategoria gramatyczna jest żywa. Język polski też posiada zabytki liczby podwójnej, pomimo, że utracił ją kilka wieków temu. 4. W opisie akcentów autorka wylicza kolejne sylaby od końca, pomimo, że od 4 sylaby od końca w zwyż wszystkie przytoczone słowa są akcentowane na pierwszą sylabę - akcent inicjalny. Autorka zupełnie nie opisuje ciekawszej w języku kaszubkim dystrybucji akcentów - swobodny (półncnokaszubski), kolumnowy (środkowokaszubski), inicjalny (południowokaszubski). 5. Autorka określa bylaczenie jako ważny zabytek prasłowiański - mówi iż w języku polskim nastąpiło przejście l -> ł. To stwierdzenie jest zupełnie błędne i niezrozumiałe - bylaczenie wspólne z czeszczyzną jest wynikiem intensywnej germanizacji i to ł przechodziło w l. Gdyby był to zabytek prasłowiański to wykazywałby on stałość z homologicznymi wyrazami w innich językach słowiańskich, a poza wymienioną wcześniej czeszczyzną stałości tej nie widać. Dodatkowo autorka zupełnie pomija oczywiste osobliwości języka kaszubskiego,jak kaszubienie, efekty IV palatalizacji i wiele innych. Uważam, że broszurka jest ciekawą próbą opisania osobliwości języka kaszubskieo, nie rozumiem czemu nie została zweryfikowana pod kontem poprawności merytorycznej, a szkoda...