Autor ukazał nam życie i kariery poszczególnych ojców, którzy w pewnym momencie swej ziemskiej drogi znaleźli się w świeckim konwencie. Na podstawie danych źródłowych doszedł do niezwykle ciekawych wniosków badawczych dotyczących całego klasztoru w Świeciu w XVIII wieku. Daje nam to lepszy wgląd w dzieje nie tylko tego konwentu, ale również całego zakonu i pozwala zrozumieć go jako całościową strukturę osobową. 

Żaden inny eksponat muzealny nie przenosi lepiej człowieka zainteresowanego dziejami w przeszłość jak kartka pocztowa, a to dlatego, że na kartkach pocztowych znajdziemy dosłownie wszystko: zamki, pałace i rezydencje pańskie, wspaniałe widoki i krajobrazy, całe ciągi uliczne i pojedyncze domy, kościoły i kaplice, które już nie istnieją, bądź zostały przebudowane, znanych ludzi i ważne wydarzenia, ale też zwykłe sceny z życia codziennego. Kartki pocztowe dokumentują w sposób pełen wyrazu minioną epokę, która dzięki nim może zostać przywołana do pamięci. Przedstawione Państwu wydawnictwo prezentuje stosunkowo krótki okres z dziejów Starogardu Gdańskiego – od końca XIX wieku do 2. wojny światowej.

Niniejsza monografia jest bezcennym źródłem wiedzy o jednym z trzech szwoleżerskich pułków okresu międzywojennego, który w latach 1926 -1939 stacjonował w Starogardzie. Autor kompleksowo przedstawił rodowód pułku i jego dzieje oraz ukazał go na tle życia niewielkiego wówczas miasteczka na pograniczu z Wolnym Miastem Gdańsk. To nie zwykła opowieść o nie zwykłych ludziach, którym do dziś jesteśmy winni cześć i pamięć.

Drugi Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich był jednym z czterdziestu pułków liniowych kawalerii armii przedwrześniowej i jednym z trzech, które nosiły elitarne i gwardyjskie miano szwoleżerskich. Na miano to pułk w pełni sobie zasłużył swą niezłomną i ofiarną służbą dla Polski, od sierpnia 1914 roku aż po wrzesień 1939 roku. Autor podjął się trudu przybliżenia dziejów tego okrytego wojenną chwałą i znanego przed wojną pułku po to, by uhonorować wszystkich jego żołnierzy, przypomnieć szwoleżerski epizod w wojskowych dziejach Pomorza Gdańskiego i utrwalić, prawie zapomniane, kawaleryjskie tradycje ostatniego garnizonu Szwoleżerów Rokitniańskich.