Inżynieria ruchu morskiego. Autorem tej specjalistycznej książki jest prof. Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie Stanisław Gucma. Inżynieria ruchu morskiego jest dyscypliną zajmującą się ilościowym i jakościowym opisem ruchu statków na akwenach ograniczonych. Jest to nowa dyscyplina naukowa, która powstała w latach 70.

Opracowanie ma charakter poradnika kapitana, ilustrowanego przykładami i wynikami własnych przemyśleń Autora, jako rezultat permanentnie zdobywanej wiedzy i doświadczenia. Zaprezentowane zostały wybrane zagadnienia dotyczące eksploatacji statku handlowego. Zdając sobie sprawę z faktu, że z oczywistych względów nie wyczerpano w publikacji całości wiedzy jaką powinien opanować kapitan.

Autor podzielił pracę na cztery rozdziały. W pierwszym opisał historię Niemieckiego Towarzystwa Ratowania Rozbitków, a w drugim omówił wyposażenie stacji ratownictwa.

Słownik stanowi ujednolicony „język bezpieczeństwa” – uwzględnia zmieniające się warunki we współczesnej żegludze i obejmuje wszystkie ważniejsze, odnoszące się do bezpieczeństwa żeglugi komunikaty słowne. Jest niezbędnym podręcznikiem wykorzystywanym nie tylko w naszych uczelniach morskich, ale również stanowi ważne źródło wiedzy wymaganej dla uzyskania świadectwa wachtowego oficera nawigacyjnego na statkach 500 BRT i powyżej.

Książka wybitnego specjalisty w dziedzinie inżynierii ruchu morskiego, profesora zwyczajnego, dr. hab., inż., kapitana żeglugi wielkiej, od wielu lat pracującego w szczecińskiej Wyższej Szkole Morskiej, obecnie Akademii Morskiej. Stanowi ona kontynuację wydanej nieco wcześniej książki autorstwa tegoż Autora pt. "Inżyniera ruchu morskiego". Adresowana jest do obecnych i przyszłych kapitanów, pilotów morskich, specjalistów eksploatacji dróg wodnych, pracowników naukowych, administracji morskiej.

Czytelniku, czy mówią Ci coś nazwy „Tajfun”, „Halny” lub „Elżunia”? Żeby je wyjaśnić, musimy cofnąć się w czasie do XIX wieku. Wtedy rozpoczęła się historia ratownictwa morskiego na polskim wybrzeżu. Jego podstawy ukształtowały odwaga i solidarność rybaków. Kiedyś wielu z nich nie wracało z połowów, dlatego narodziła się idea zorganizowanego ratownictwa morskiego, które początkowo funkcjonowało na zasadach dobrowolności i wzajemnej pomocy.

Opis konstrukcji i wyposażenia 21 typów statków rybackich zatokowych i przybrzeżno-morskich wraz z danymi charakterystycznymi, ujętymi w Tabelach nr 1-20, z których 13 typów zostało zaprojektowanych, wybudowanych i przekazanych do eksploatacji w latach 1955-1995, odbiorcom krajowym i zagranicznym.