"Książka, którą oddaję w Państwa ręce, jest swoistym przewodnikiem po niezwykłych zakątkach województwa pomorskiego. Wszystkie przedstawione w niej historie mają swoje źródła w legendach, podaniach i przekazach spisanych przez etnografów i pasjonatów tej tematyki."

Legendy ziemi kościerskiej autorstwa Romana Apolinarego Reglińskiego, wydanie drugie poszerzone. Ich pierwowzorem były podania zebrane i wydane z początku XX wieku przez Paula Behrenta w języku niemieckim. Zawiera archiwalne zdjęcia i komentarze.

Ilekroć sięgać będziecie po zbiory kaszubskich baśni zawsze dróżka ta będzie się wydłużać, ukazując Wam coraz to nowe miejsca i zdarzenia. Kraina stolemów i syrenek to obszar daleki i bliski zarazem. Daleki, kiedy mówią o nim, że za siedmioma górami i rzekami, bliski zaś, gdy padają nazwy znanych wiosek i osiedli, miast i miasteczek. Nikt nie zna autorów poszczególnych bajek i podań, legend i baśni, toteż zwykło się mówić, że stworzył je lud kaszubski. Niech mi będzie wolno wierzyć, że ci z Was, którym nie obca jest kaszubszczyzna, czytać będą niniejsze teksty w oryginale, a nie w przekładzie na literacką polszczyznę. Nawet jeśli sprawiać Wam to będzie początkowo nieco trudu, ręczę, że trud ten po stokroć się będzie opłacał. Najlepsze bowiem tłumaczenie nie zdoła nigdy oddać tego, co w tych bajkach najbardziej swojskie i nieuchwytne, bo przecież ulotne i zwiewne, jak mgła nad modrą kaszubską krainą.

W świetle dnia to zbiór około 220 podań, bajek i anegdot spisanych przed laty przez ks. dr. Bernarda Sychtę i zamieszczonych w jego siedmiotomowym Słowniku gwar kaszubskich na tle kultury ludowej. Podania te zostały zaprezentowane w dwóch językach – po kaszubsku i po polsku. Niniejsze III już wydanie tej publikacji zostało uwspółcześnione i poprawione w zgodzie z obowiązującymi zasadami pisowni kaszubskiej.

Etnograficzna pozycja prezentuje szereg opowieści i postaci wszystkich tych demonów ludowych, które przetrwały do początku XX wieku i zostały spisane przez etnografów, badających Kociewie. Tekst zawiera także opracowane wywiady z Kociewiakami przeprowadzone w okresie od czerwca do lipca 2019 roku.

Książka ta pokazuje, co dla naszych przodków było oczywiste i święte, natomiast dla nas stało się częścią zapomnianego już dziedzictwa. Magia – zwłaszcza ta ludowa – jest bowiem wokół nas: odnajdziemy ją w codziennych czynnościach, w elementach tradycji wplecionych w świąteczne obchody, a jej echo usłyszymy nawet w niektórych pieśniach i modlitwach. Tekst skupia się głównie na zwyczajach i praktykach stosowanych na Pomorzu i Kujawach.

Ile wiemy o dawnych gdańszczankach? Czy znamy losy Elżbiety Koopman-Heweliusz? Czy wiemy, kogo nazywano Bałtycką Syreną i kim były pokutnice? Książka wydobywa z mroków historii losy wielu gdańszczanek: zakonnic, służących, naukowczyń, prostytutek, artystek, badaczek i rzekomych wiedźm.

Dotychczasowa dyskusja naukowa na temat religii pogańskich Słowian wskazuje, że wiele ze starosłowiańskich teonimów i epitetów uchodzi za nazwy niejasne. Próby wyjaśnienia etymologii nazw bóstw słowiańskich oraz ich genezy (irańskiej bądź innej niesłowiańskiej) podejmowane były przez wielu autorów, ich rezultaty trzeba jednak ocenić jako niezadowalające.

Pierwszy tom serii skierowanej do dorosłego czytelnika, osadzonej w świecie dawnych Słowian. Bohaterką pierwszego tomu pod tytułem "Ślad wody" jest Gniewicha. Nie jest piękna. Nie jest nawet miła. Nie jest bogata i nie dysponuje żadną magią. Jest niemal tak zwyczajna, że aż nudna. Ma jednak pewną ważną cechę. Jest niebywale inteligentna. Czy to wystarczy, by przetrwać w świecie Stworzy?

W trzecim tomie serii Ślady Leszego zatytułowanym Dzieci zimy do Krukowca wkracza właśnie najtrudniejsza dla ludzi pora roku. Uwięzieni w chatach mieszkańcy muszą się zmagać z ciasnotą izb oraz własnych wnętrz. Szykują się do szczodrych godów i narodzin nowego słońca. Niestety ktoś wnosi w ich i tak niespokojne życie coraz więcej nieszczęścia. A kiedy wydaje się, że złapano już winnego, z osady zaczynają znikać dzieci…

Publikacja jest kontynuacją omówienia z 2018 roku nazewnictwa Pomorza Przedniego (bez Rugii), Meklemburgii i Holsztynu. Dotyczy obecnie będących tu miejscowości i innych obiektów, choć niekiedy z odwołaniami do już nieistniejących.