Przed wiekami Pomorze zamieszkiwały podobno smoki i stolemë – olbrzymy. Gdy większość smoków wyginęła w walce ze stolemami, to właśnie one stały się panami tej ziemi. Dopiero gdy przybyli tu ludzie – Kaszëbi i stolemy znikły pojawili się przeróżni opiekunowie domu, lasu, bagien, pól… 

Duchy i demony ziemi chełmińskiej to zbiór opowiadań o istotach i zjawiskach demonicznych występujących na Pomorzu, we wsiach ziemi chełmińskiej. Demony stanowiły narzędzie wychowawcze, pouczały i słusznie karały, były pośmiertną manifestacją nieszczęśliwej miłości i nagłych morderstw. Postaci z ludowej wyobraźni były także wytłumaczeniem zjawisk fizycznych i atmosferycznych, jak np. grad, paraliż senny czy epidemie nękające wsie. Były immanentną częścią przyrody, w której zanurzony był człowiek. W nieantropocentrycznym świecie, w którym rządziły prawa surowej przyrody i ciężka praca człowieka, którego głębia duchowa przetrwała po części do dziś.

Po Sprawie gminy Ceynowy oraz Ławicy ryb przyszedł czas na wydanie mniejszych form literackich Wandy Brzeskiej poświęconych życiu rybaków i morskiemu żywiołowi. Syn czarownicy to zbiór ośmiu opowiadań i liryków z tomiku U strądu. Wszystkie utwory powstały w latach trzydziestych ubiegłego wieku, kiedy Autorka brała udział w badaniach etnograficznych Pomorza. Te nasycone słownictwem regionalnym kaszubsko-marynistyczne teksty zgromadzono w jednym tomie po raz pierwszy. 

Ile wiemy o dawnych gdańszczankach? Czy znamy losy Elżbiety Koopman-Heweliusz? Czy wiemy, kogo nazywano Bałtycką Syreną i kim były pokutnice? Książka wydobywa z mroków historii losy wielu gdańszczanek: zakonnic, służących, naukowczyń, prostytutek, artystek, badaczek i rzekomych wiedźm.

Religia Pomorzan we wczesnym średniowieczu - książka popularno-naukowa wprowadzająca w problem religii, archeologii, historii, językoznawstwa oraz antropologii kulturowej wraz z etnografią regionu Pomorza we wczesnych wiekach średnich. Książka ta przedstawia dawne wierzenia na Pomorzu. Stanowi esencję wiedzy na temat religii słowiańskiej w oparciu o dane archeologiczne. Zaczerpniemy z niej podstawowe informacje o bogach, miejscach świętych i zwyczajach religijnych Pomorzan wczesnośredniowiecznych.

Zbiór podstawowych informacji o ludowej wiedzy lekarskiej na Kaszubach. Przedstawione domowe przepisy oparte na naturalnych składnikach, pomocnych przy wszelakich dolegliwościach.

W tradycji kaszubskiej „pusta noc” to – w nawiązaniu do wigilii Kościoła starożytnego – modlitewne czuwanie, odprawiane w noc poprzedzającą pochówek, przez wspólnotę sąsiedzką i rodzinną. Składa się na nie odmawianie w domu żałoby różańca oraz śpiew pieśni żałobnych, psalmów pokutnych oraz kantyków odnoszących się do katolickiej eschatologii.

Oddajemy w Państwa ręce płytę będącą efektem realizowanego przez Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie projektu „Odtworzenie zwyczaju Pustej Nocy na Kaszubach”. Jego celem było sporządzenie zapisu nutowego pieśni kaszubskiego obrzędu nocnego czuwania przy zmarłym. Zapis melodii powstał na podstawie badań – nagrań terenowych przeprowadzonych wiosną 2015 r. wśród kilkunastu grup śpiewaków pustonocnych.

Obserwując - poprzez wywiady, rozmowy, analizę dokumentów archiwalnych i obszerną po 1989 roku literaturę tematu - skupiony na niewielkim obszarze tygiel kulturowy, uzupełniany reemigrantami, sybirakami, osadnikami wojskowymi, rodziło się wiele pytań: o edukację, wiarę, tradycje, obrzędy, zwyczaje i kierunki rozwoju zaistniałych stosunków kulturowych, od momentu ich pojawienia się w nowych dla przybyszów realiach Pomorza, po czasy obecne. Proces badawczy był więc i jest dla mnie nieustannie fascynującym zajęciem, choć zmieniają się dynamicznie jego poszczególne wartości, a w szczególności - poziom życia, oczekiwania, światopoglądy.

"Struktura etniczna i kultura ludowa Pomorza" Jerzego Gajka. Wydawcy: Instytut Kaszubski, Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie.

Niematerialne dziedzictwo kulturowe Pomorza Wschodniego to obszerna trzyczęściowa publikacja (łącznie 2111 stron wraz z ilustracjami)  będąca efektem badań terenowych prowadzonych w latach 2013–2017. Po raz pierwszy etnograficzną eksploracją objęto cały zróżnicowany kulturowo obszar Pomorza Wschodniego, obejmujący zarówno ziemie „dawne” (Kaszuby, Kociewie, Bory Tucholskie), jak też „nowe”, czyli tereny postmigracyjne (Żuławy, Powiśle, ziemia lęborska, człuchowska, słupska).