Po krwawych walkach w lecie 1944 roku we Francji i bolesnym odwrocie spod Falaise, młodociani żołnierze dywizji pancernej SS "Hitlerjugend" przegrupowali się i na przełomie 1944/1945 roku brali udział w ostatniej ofensywie Hitlera na Zachodzie, gdzie ponieśli bardzo ciężkie straty.

Od stycznia 1945 roku zaczęła się paniczna ewakuacja ludności niemieckiej z Zachodnich i Wschodnich Prus. Około dwóch milionów niemieckich cywilów, rannych żołnierzy i robotników przymusowych - szukało drogi ucieczki na Zachód.

Opowieść historyczna Bolesława Borka dedykowana najmłodszym obrońcom Wybrzeża w roku 1939 i uczestnikom kaszubskiej konspiracji. Jak pisze autor we wstępie powieści, jego zamiarem było przybliżenie wkładu młodych walecznych ludzi, harcerzy w walkę z agresorem i okupantem niemieckim w latach II wojny światowej, których sam był również uczestnikiem.

W czasie swoich burzliwych dziejów Kołobrzeg był często oblegany, nierzadko opierając się atakującym, dowodząc skuteczności i celowości wybudowanych umocnień. Oparta na materiałach archiwalnych i badaniach terenowych mapa pokazuje zachowane budowle przypominające dawną świetność twierdzy oraz liczne obiekty militarne w jej okolicach.

Schrony bojowe z lat 1940-1941 były budowane przez ZSRR w celu umocnienia przesuniętej na zachód granicy tego państwa. Po latach do tej linii umocnień przylgnęła popularna nazwa "Linia Mołotowa". Na styku obecnych województw: podkarpackiego i lubelskiego, w okolicy Narola zobaczyć można jeden z najpiękniej położonych i zachowanych do dnia dzisiejszego punktów oporu "Linii Mołotowa".

Mapa jest wynikiem badań prowadzonych w latach 2008-2016 i opisuje ponad 60 km linii niemieckich fortyfikacji zbudowanych w latach 1932-1937 na terenie dawnych Prus Wschodnich (obecnie woj. warmińsko-mazurskie i Obwód Kaliningradzki). Do tej pory były jednym z mniej znanych zabytków architektury militarnej tego regionu.

Trzecia część cyklu mapa turystycznych prezentujących fortyfikacje Trójkąta Lidzbarskiego. Swym zasięgiem obejmuje czwarty odcinek dywizyjny, a także koniec trzeciego (od miejsca gdzie kończyła się mapa Nadleśnictwa Orneta), a także część odcinka piątego w rejonie wsi Wojciechy. Odcinek posiadał kilka "białych plam" i wymagał żmudnych badań terenowych. Znajdziemy tutaj 31 kilometrów opisanej pozycji i 227 schronów.

Autor, pochodzący z powiatu kościerskiego, opisuje wybuch wojny, wysiedlenia Kaszubów jesienią 1939 r. do Generalnej Guberni, wywózkę na przymusowe roboty u bauera i ucieczkę stamtąd. Następnie przedstawia swój los podczas robót na Żuławach, służbę w Wehrmachcie, okoliczności ucieczki "na drugą stronę frontu" oraz przebieg służby w wojsku polskim we Włoszech, gdzie wśród jego kompanów byli np. G. Herling-Grudziński czy A. Międzyrzecki.

Przedmiotem opracowania są wysiedlenia ludności polskiej z Gdyni do Generalnego Gubernatorstwa przedstawione na szerokim tle historycznym wydarzeń związanych z powstaniem miasta i jego funkcjonowaniem w okresie międzywojennym, obroną Gdyni w 1939 roku, wprowadzeniem okupacyjnej administracji niemieckiej oraz wybranymi przejawami represji stosowanych wobec ludności Gdyni. Ramy chronologiczne pracy wyznaczają lata 1926 - 1945, począwszy od utworzenia miasta, aż po zakończenie II wojny światowej.

Praca jest zapisem obszernych wywiadów przeprowadzonych przez autora z członkami załóg walczących w sowieckich czołgach T-34 przeciwko niemieckim najeźdźcom w latach 1941-1945. Pomimo niewyszukanego niekiedy języka, a może także dzięki niemu, książka poraża czytelnika brutalnością niektórych opisów frontowego życia… i frontowej śmierci. Wojna widziana bez upiększeń, to nie szlachetna walka czterech pancernych (i psa), których od harcerzy różni jedynie wiek metrykalny. Prawdziwi pancerni wspominają bez upiększeń ludzką krew na gąsienicach ich czołgów. I chyba największe zdumienie budzi fakt, że czynią to bez zmrużenia oka. Mocna rzecz.