"Starowiejska ulica najpierwsza", to już trzecia monografia o ulicach Gdyni. Wcześniej ukazały się „Qultowa Świętojańska” i „10 Lutego – ulica symboliczna”. O każdej z nich trzeba było pisać inaczej – w przypadku ulicy Starowiejskiej najwłaściwszy wydał się spacer w czasie i przestrzeni, od domu do domu, od kamienicy do kamienicy. I nie jest to opowieść o architekturze, ale o ludziach, firmach – po prostu o życiu miasta w jednoulicznym wycinku.

Książka zawiera biogramy 350 ludzi, którzy budowali Gdynię i w niej zostali pochowani. Zamierzeniem autorek było zwrócenie uwagi na tych, którzy leżą na miejscowych cmentarzach w opuszczeniu, bo mało kto już o nich pamięta.

Książka jest rodzajem historycznego reportażu, opowieścią o przygotowaniach do wizyty i jej przebiegu. O zabiegach władz PRL usiłujących umniejszyć jej rolę i oddziaływanie, o inwigilacji, represjach i profilaktycznych aresztowaniach z jednej strony, a z drugiej o przygotowaniach wiernych, dekoracji miasta i serc i o działaniach opozycji. O przyniesionej ze Swarzewa Bałtyckiej Madonnie, bo nie pozwolono rybakom przywieźć jej kutrami, o harcerzach i Białej Służbie.

Opatrzona ilustracjami książka stanowiąca zbiór ludowych zwyczajów i przesądów związanych z medycyną. Na okładce czytamy: "Część z nich to zabobony, inne mogą mieć uzasadnienie w praktyce lekarskiej. Wiele z nich stosujemy w życiu codziennym, nie zdając sobie sprawy z ich magicznego charakteru". Zachęcamy Czytelników do zweryfikowania własnych poglądów na medycynę ludową.