Pierwsza monografia najważniejszego czasopisma pomorskiego z przełomu XIX i XX wieku. Andrzej Romanow, badacz dziejów prasy pomorskiej oraz problemów społeczno-demograficznych i socjalno-zawodowych Pomorza Gdańskiego XIX i XX wieku.

Alojzy Paweł Gusowski urodził się 25 stycznia 1916 r. w Starogardzie Gdańskim. W 1939 Alojzy Gusowski ukończył Szkołę Podoficerską Lotnictwa w Bydgoszczy i awansował na stopień kaprala. W czasie kampanii wrześniowej walczył w 41 Eskadrze Rozpoznawczej wchodzącej w skład Armii „Modlin”.

Książka stanowi efekt badań nad problematyką zmian warunków i przejawów życia codziennego mieszkańców małych ośrodków miejskich Pomorza Nadwiślańskiego w dobie przeobrażeń cywilizacyjnych i społecznych zachodzących od początków XIX do połowy XX stulecia. Przemiany, zarówno w sferze kultury materialnej, jak i w dziedzinie życia społecznego, które na przełomie wieków znacząco przyspieszyły, zbiegły się z fundamentalnymi zjawiskami i wydarzeniami epoki (I wojna światowa, powrót niepodległego państwa polskiego, rozwój nacjonalizmów). Wszystkie te czynniki oddziaływały na poziom i styl życia mieszkańców pomorskich miasteczek.

Publikacja została poświęcona okresowi międzywojennemu w Tczewie, ze szczególnym uwzględnieniem ówczesnej sytuacji społecznej, kulturalnej i gospodarczej. Na tle tej rzeczywistości ukazana została historia powstających struktur policji tczewskiej i losy samych policjantów.

II tom "Księgi Jubileuszowej Królewskiego Miasta Starogardu" - wydana w 800-lecie miasta uznawanego za stolicę Kociewia.

Publikacja przedstawia rys historyczny oraz opis trzech nadwiślańskich mostów obronnych. Uzupełniają ją unikatowe archiwalne zdjęcia oraz interesujące wywiady.

Publikacja o jednym z najważniejszych etnicznych regionów Pomorza, obejmującym trzy główne powiaty: starogardzki, tczewski, świecki. W ponad 250 hasłach książki zawarte są informacje z zakresu historii (archeologia, bitwy, zamki), geografii (jeziora, rzeki, miasta), kultury (folklor, muzea, artyści, wydawnictwa, prasa), przyrody (parki krajobrazowe, rezerwaty), turystyki i sportu (szlaki turystyczne, obiekty sportowe). Zaprezentowane zostały sylwetki znanych Kociewian.

Publikacja zawiera, nie zawsze znane powszechnie, informacje na temat postaci patronujących tczewskim ulicom i osiedlom. Na około 200 stronach przedstawione zostały biogramy patronów, krótka historia osiedli oraz wykaz dawnych nazw ulic Tczewa. Jest to obowiązkowa lektura dla wszystkich miłośników miasta. Książka ma charakter popularyzatorski i powstała z inicjatywy komisji doraźnej Rady Miejskiej ds. nazewnictwa ulic w mieście, pod kierownictwem Krzysztofa Kordy.

Codzienne życie ludzi pozostawia po sobie rozbite skorupy wspomnień materialnych i pisanych. Znajdujemy je w ziemi i na półkach archiwów. Odkrywamy w pamiętnikach i w obrazach. Widzimy na starych fotografiach. Słyszymy w opowieściach. Z nich powstała historia, w której legenda przeplata rzeczywistość. Z mroków przeszłości wyłania się obraz wsi, której losy nierozerwalnie związane są z losami kraju.

Książę Sambor II (1212-1278) był młodszym bratem Świętopełka II Wielkiego. Ich rodzicami byli Mściwój I i Zwinisława. Sambor II jak młodszy brat Świętopełka dzielił klasyczny los brata-juniora w Polsce i Europie dzielnicowej. Tczew zawdzięcza jemu bardzo dużo. Przeniósł bowiem siedzibę książęcą z dworem z Lubiszewa do Tczewa. W 1260 roku nadal Tczewowi nowoczesne prawa miejskie (na prawie lubeckim). Ostatnie lata spędził jako wygnaniec w stolicy Kujaw, w Inowrocławiu.

O wartości publikacji stanowią niepublikowane dotąd zdjęcia  i dokumenty, także pochodzące z archiwów niemieckich. Książka to historia Tczewa i jego mieszkańców od 1 września 1939 aż po rok 1945; przedstawia nie tylko wielką historię i martyrologię mieszkańców grodu Sambora ale także codzienne życie w okresie okupacji hitlerowskiej.

Kolejna książka z popularnej serii „Zamki - Vademecum krajoznawcze” Piotra Skurzyńskiego zabiera czytelnika na wyprawę po warownych siedzibach Zakonu NMP rozrzuconych w południowej części Pomorza Gdańskiego. Prezentuje zarówno obiekty świetnie zachowane, jak i takie, z których pozostały jedynie relikty. Niemniej każde z opisywanych miejsc godne jest odwiedzenia i zapoznania się z jego historią.