Obserwując - poprzez wywiady, rozmowy, analizę dokumentów archiwalnych i obszerną po 1989 roku literaturę tematu - skupiony na niewielkim obszarze tygiel kulturowy, uzupełniany reemigrantami, sybirakami, osadnikami wojskowymi, rodziło się wiele pytań: o edukację, wiarę, tradycje, obrzędy, zwyczaje i kierunki rozwoju zaistniałych stosunków kulturowych, od momentu ich pojawienia się w nowych dla przybyszów realiach Pomorza, po czasy obecne. Proces badawczy był więc i jest dla mnie nieustannie fascynującym zajęciem, choć zmieniają się dynamicznie jego poszczególne wartości, a w szczególności - poziom życia, oczekiwania, światopoglądy.

Zarys etnografii Kaszub to uwspółcześnione wydanie dwóch ważnych prac przedwojennych etnografów – Friedricha Lorentza i Adama Fischera, które opublikowane zostały w 1934 roku przez Instytut Bałtycki z Poznania w pracy zbiorowej Kaszubi. Kultura ludowa i język.

Książka Władysława Łęgi zawiera bezcenny dla współczesnych badaczy i regionalistów materiał, który ocalił od zapomnienia obraz dawnego Powiśla, z jego charakterystyczną oraz unikatową kulturą materialną i niematerialną. Prezentuje nieistniejący już świat dawnych mieszkańców tego regionu, ich życie codzienne oraz świąteczne zwyczaje, pokazuje ich domostwa, warsztaty pracy oraz to, jak się zachowywali, wypełniając codzienne obowiązki, i jak spędzali czas wolny. To lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych historią Powiśla.

Niematerialne dziedzictwo kulturowe Pomorza Wschodniego to obszerna trzyczęściowa publikacja (łącznie 2111 stron wraz z ilustracjami)  będąca efektem badań terenowych prowadzonych w latach 2013–2017. Po raz pierwszy etnograficzną eksploracją objęto cały zróżnicowany kulturowo obszar Pomorza Wschodniego, obejmujący zarówno ziemie „dawne” (Kaszuby, Kociewie, Bory Tucholskie), jak też „nowe”, czyli tereny postmigracyjne (Żuławy, Powiśle, ziemia lęborska, człuchowska, słupska).