Autor w swojej książce wartkim reporterskim językiem opisuje ciekawsze fragmenty biografii kilkunastu ludzi morza, którzy oprócz kariery na morzu, odnieśli jeszcze większe sukcesy na lądzie. Wśród bohaterów tej książki znajdują się m.in. kapitanowie: Ryszard Pospieszyński, Jerzy Uziębło, Hieronim Majek, Erhard Szymroszczyk i Gabriel Oleszek, ochmistrz Stefan Matkowski, barman Marek Śmiechowski, a także marynarz Jacek Samojłowicz, dzisiaj znany producent filmowy.

Są to dzieje z pewnością niezwykłego w Polsce Stowarzyszenia, mającego na swym koncie nie tylko omawianie i dyskutowanie spraw oraz problemów kapitańskiego środowiska, ale chyba nade wszystko żywo reagującego na podstawowe, wymagające konkretnych rozwiązań kwestie nurtujące niemal całą naszą gospodarkę morską.

Dziewiętnastoletni Jacek w 1983 roku został studentem Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni. Pierwszy semestr spędził na żaglowcu Dar Młodzieży, pokonując trasę Gdynia–Osaka–Gdynia. Książka jest pamiętnikiem spisanym podczas tego rejsu: razem z autorem zaglądamy do kubryka i mesy, pełnimy z nim wachty i zwiedzamy portowe miasta.

Ogromnym walorem prozy Wójcika jest szacunek dla prawdy i przedstawianie rzeczywistości bez owijania w bawełnę. Autor czarne nazywa czarnym, a białe białym. Taki warsztat pisarski, taką szczerość wypowiedzi raczej rzadko się spotyka, zwłaszcza w relacjach o kontaktach międzyludzkich. Opowiadania niezwykle zróżnicowane: zabawne, refleksyjne i liryczne do łez.

W 1934 roku Związek Harcerstwa Polskiego zakupił ze składek społecznych trzymasztowy szwedzki szkuner Petrea, któremu nadano imię Zawisza Czarny. Harcerze i studenci wyremontowali go i przerobili na statek szkolny. I tak zaczęła się historia największego na świecie żaglowca należącego do organizacji skautowskiej.