Zwyczaj Pustej Nocy jest wciąż żywy na Kaszubach. Dotyczy on ostatniej nocy przed pogrzebem zmarłej osoby, kiedy to ludzie gromadzą się w domu nieboszczyka, aby odmówić tam modlitwy. Po ich odmówieniu zgromadzeni nie odchodzą do swoich domów. Pozostają w miejscu żałoby, aby do rana śpiewać pieśni pustonocne. Śpiewnik zawiera teksty oraz zapis nutowy 90 pieśni pustonocnych. Do książki dołączona jest również płyta instruktażowa.

Bestiariusz pomorski to bogato ilustrowana publikacja prezentująca nadprzyrodzonych bohaterach pomorskich wierzeń i legend. Pojawiające się tu opisy bóstw oraz innych magicznych istot wywodzą się zarówno z przekazów utrwalonych w tradycji ludowej, jak i przetworzonych w tekstach kultury XIX i XX wieku. Album przedstawia panteon bogów dawnych pomorskich Słowian oraz nadnaturalnych opiekunów pomorskich domostw, powietrza, pól, lasów i wód, a także wysłanników krainy mroku.

Autorka odtworzyła historie kobiet uważanych za czarownice na podstawie archiwalnych dokumentów. Wszystkie opisy poprzedza wstęp, w którym A. Koprowska-Głowacka odwołuje się do słynnego "Młotu na czarownice" - dawnego podręcznika postępowania z czarownicami. Z tyłu książki zamieszczono rozkładaną mapę Pomorza, na której zaznaczono miejsca sądów nad kobietami-czarownicami.

Książka ta pokazuje, co dla naszych przodków było oczywiste i święte, natomiast dla nas stało się częścią zapomnianego już dziedzictwa. Magia – zwłaszcza ta ludowa – jest bowiem wokół nas: odnajdziemy ją w codziennych czynnościach, w elementach tradycji wplecionych w świąteczne obchody, a jej echo usłyszymy nawet w niektórych pieśniach i modlitwach. Tekst skupia się głównie na zwyczajach i praktykach stosowanych na Pomorzu i Kujawach.

II Tom - Katalog - obszernego dzieła Niematerialne dziedzictwo kulturowe Pomorza Wschodniego -  trzyczęściowej publikacji (łącznie 2111 stron wraz z ilustracjami)  będąca efektem badań terenowych prowadzonych w latach 2013–2017. Po raz pierwszy etnograficzną eksploracją objęto cały zróżnicowany kulturowo obszar Pomorza Wschodniego, obejmujący zarówno ziemie „dawne” (Kaszuby, Kociewie, Bory Tucholskie), jak też „nowe”, czyli tereny postmigracyjne (Żuławy, Powiśle, ziemia lęborska, człuchowska, słupska).