Pozycja opisuje dzieje latarni morskich Zatoki Gdańskiej, dzieje etapów ich powstawania pod względem konstrukcyjnym od czasów sięgających nawet XVI wieku aż po rok 1945, kończący drugą wojnę światową. Chodzi o latarnie na Helu, Jastarni, Rozewiu, Oksywiu, Gdańska, Krynicy Morskiej, Piławy i Brüsterort. Książkę napisała trójka autorska, profesjonalnie i z niezwykłym zapałem badawczym interesująca się historią owych latarń morskich, zmieniającymi się na przestrzeni wieków.

Książka wybitnego specjalisty w dziedzinie inżynierii ruchu morskiego, profesora zwyczajnego, dr. hab., inż., kapitana żeglugi wielkiej, od wielu lat pracującego w szczecińskiej Wyższej Szkole Morskiej, obecnie Akademii Morskiej. Stanowi ona kontynuację wydanej nieco wcześniej książki autorstwa tegoż Autora pt. "Inżyniera ruchu morskiego". Adresowana jest do obecnych i przyszłych kapitanów, pilotów morskich, specjalistów eksploatacji dróg wodnych, pracowników naukowych, administracji morskiej.

Książka obejmuje swoim zakresem wytyczne do projektowania morskich dróg wodnych, portów oraz warunków ich bezpiecznej eksploatacji. Poszczególne metody przedstawiono w postaci wytycznych, umożliwiających ich praktyczne zastosowanie, które poparto przykładami wdrożeń. Zaprezentowano specjalnie opracowane praktyczne metody i wytyczne przeprowadzania formalnej analizy ryzyka manewrów statków na morskich drogach wodnych i w portach. W celach poglądowych zestawiono i porównano empiryczne metody wymiarowania torów wodnych opracowane na świecie. 

Podręcznik-samouczek połączony z rozmówkami wraz z ok. 2000 tys. haseł w polsko-angielskim i angielsko-polskim słowniku, wykonany w przystępnej i bardzo komunikatywnej formie.

Słownik stanowi ujednolicony „język bezpieczeństwa” – uwzględnia zmieniające się warunki we współczesnej żegludze i obejmuje wszystkie ważniejsze, odnoszące się do bezpieczeństwa żeglugi komunikaty słowne. Jest niezbędnym podręcznikiem wykorzystywanym nie tylko w naszych uczelniach morskich, ale również stanowi ważne źródło wiedzy wymaganej dla uzyskania świadectwa wachtowego oficera nawigacyjnego na statkach 500 BRT i powyżej.

Po trzech tomach „rybackich tragedii” i czterech, w których przedstawiono katastrofy i wypadki morskie floty transportowej, Ryszard Leszczyński uznał, że przyszła kolei na omówienie „czarnych kart historii” jednostek pomocniczych. Armady niewielkich, choć w morskim i nadbrzeżnym pejzażu statków wszechobecnych, bez których żaden port, czy lokalny terminal specjalnego przeznaczenia, nie byłby w stanie sprawnie funkcjonować.

Czytelniku, czy mówią Ci coś nazwy „Tajfun”, „Halny” lub „Elżunia”? Żeby je wyjaśnić, musimy cofnąć się w czasie do XIX wieku. Wtedy rozpoczęła się historia ratownictwa morskiego na polskim wybrzeżu. Jego podstawy ukształtowały odwaga i solidarność rybaków. Kiedyś wielu z nich nie wracało z połowów, dlatego narodziła się idea zorganizowanego ratownictwa morskiego, które początkowo funkcjonowało na zasadach dobrowolności i wzajemnej pomocy.

Autorem książki o cechach poradnika jest wybitny znawca problematyki budownictwa hydrotechnicznego, profesor zwyczajny Politechniki Gdańskiej, posiadający osiem tytułów doktora honoris causa; organizator i propagator rozwoju polskiego żeglarstwa. Posiada uprawnienia kapitana żeglugi wielkiej jachtowej.