Twierdza Ustka. Bunkry i ciekawostki militarne

Czy historia wojennych umocnień może być ciekawa? Tak, jeśli dodamy do niej kilkaset zdjęć i archiwalnych ilustracji, mapy, rysunki i plany rozległych podziemnych budowli, których tak bliskiego istnienia nie podejrzewają wylegujący się na usteckich plażach wczasowicze. Zapraszamy na wyprawę szlakiem zbrojonego stalą kamienia współczesności – betonu; ulubionego materiału budowniczych współczesnych twierdz, zwanego też krótko ŻELBETEM.

II wydanie przewodnika adresujemy nie tylko do pasjonatów militariów, ale do wszystkich, którzy lubią aktywność i wędrówki śladami historii, połączone z odszukiwaniem tych śladów w terenie. W lasach wokół Ustki nie jest to proste, więc wiele żelbetowych pozostałości określamy współrzędnymi GPS.

Dlaczego „twierdza”? Formalnie Ustka nie miała takiego statusu, ale w szerszym rozumieniu „twierdzą” są wszelkie fortyfikacje przystosowane do obrony w okrążeniu. A temu właśnie miał służyć zbudowany w okresie zimnej wojny system bunkrów Batalionowego Rejonu Umocnionego (BRU nr 4). Nad nim szczerzyła lufy Bateria Artylerii Stałej (9.BAS). Pozostałości tych masywnych fortyfikacji pokazują, jak zaciekle miała się bronić socjalistyczna Ustka w przypadku wybuchu kolejnego światowego konfliktu.

Gdyby wcześniej Hitler zdążył zrealizować swoje usteckie inwestycje, świat usłyszałby o twierdzy Ustka (Festung Stolpműnde) już w czasie II wojny światowej. Nad militarnymi inwestycjami wisiało tu jednak jakieś fatum: żadna z nich nie została dokończona...