Zbiór bajek kaszubskich związany z Aleją legend kaszubskich, która znajduje się w Ostrzycach nad tamtejszym jeziorem. Można tam obejrzeć kamienne grafiki będące ilustracjami kaszubskich legend. Podania zamieszczono w czterech wersjach językowych. Książkę wzbogacają ilustracje Andrzeja Arendta.

"Baśnie kaszubskie" Zuzanny Rabskiej - poetki, pisarki i tłumaczki. Urodzona 22 września 1888 r. w Warszawie. Była studentką warszawskiego Uniwersytetu Latającego, później uczyła się na wydziale filologii polskiej UJ. Po studiach pracowała w Czytelniach Bezpłatnych Warszawskich Towarzystw Dobroczynności. Była współtwórczynią polskiego Towarzystwa Bibliofilów. W latach 1925-1939 pisała w dziale kroniki literackiej "Kuriera Warszawskiego". Należała do współzałożycieli Towarzystwa Miłośników Ekslibrisu w Warszawie. Zmarła 23 października 1960 r. w Warszawie.

Nowe, już trzecie wydanie zbioru legend geograficznie związanych z terenem powiatu kartuskiego. Zawiera 26 niezwykłych opowieści w polskiej i kaszubskiej wersji językowej.

"Książka, którą oddaję w Państwa ręce, jest swoistym przewodnikiem po niezwykłych zakątkach województwa pomorskiego. Wszystkie przedstawione w niej historie mają swoje źródła w legendach, podaniach i przekazach spisanych przez etnografów i pasjonatów tej tematyki."

Książka przeznaczona przede wszystkim dla najmłodszych czytelników. Zawiera ona legendę o królu Eryku Pomorskim, zwanym ostatnim wikingiem Bałtyku, wywodzącym się z dynastii Gryfitów. 

Przedstawiamy publikację skierowaną do dzieci w wieku szkolnym. Dotyczy ona ludowego stroju kaszubskiego. Dzięki tej niewielkiej książce, dzieci mogą go poznać poprzez kreatywną aktywność plastyczną. Pokłosiem tych działań będzie poszerzenie wiedzy o Kaszubach oraz rozwinięcie zdolności manualnych. Książka jest efektem wielu lat pracy z dziećmi i dla dzieci - Małgorzaty Bądkowskiej - nie tylko jako nauczyciel, ale głównie artysta-plastyk. Autorka wykorzystała w niej nie tylko swoje doświadczenie jako absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Będąc mamą, wzbogaciła swoją publikację o świat zagadek i gier, które wymyślała dla swojego synka. W książce znajdziemy m.in. szczegółowy opis stroju kaszubskiego świetlicowego damskiego i męskiego, wiele wycinanek, zgadywanki i kolorowanki dla dzieci.

Pierwszy po zakończeniu II wojny światowej, przygotowany w języku polskim, zbiór starych ludowych podań Kaszubów znad jezior Łebsko i Gardno, powszechnie znanych jako Słowińcy. Autorzy zbioru są pracownikami Muzeum Pomorza Środkowego i od lat związani są ze skansenem w Klukach – Muzeum Wsi Słowińskiej. Zbiorek ilustrowany grafikami Tomasza Góreckiego, zawiera także krótki opis pobliskich miejscowości oraz minisłowniczek kaszubski.

Kociewie i Bory Tucholskie to dwie niezwykle malownicze krainy, w których najważniejszą rolę odgrywa natura. Tajemnicze lasy, lśniąca tafla jeziora. rzeki przecinające niczym srebrzyste wstęgi złociste pola i zielone łąki, wśród nich wsie i miasta - jakby wtopione w ten urokliwy i wyjątkowy krajobraz. To wszystko na przestrzeni wieków sprzyjało tworzeniu podań i legend.

"Legendy ziemi kartuskiej" autorstwa Romana Apolinarego Reglińskiego, wydanie drugie poszerzone, zawiera 35 najpiękniejszych legend ziemi kartuskiej, ilustrowanych grafikami.

Zbiór legend o ziemi wejherowskiej, ukazujących wielkie bogactwo motywów i wątków charakterystycznych także dla wielu podań z innych stron Kaszub. Ziemia ojczysta, oprócz krajobrazu, historycznych faktów i zdarzeń to również tradycja, obyczaje oraz legendy objaśniające skąd wzięły się jeziora, wzgórza czy inne osobliwości kaszubskiej ziemi. Dzięki książce poznajemy wiele ciekawych opowieści o Wejherowie i jego najbliższej okolicy.

Książka Nie zaklinaj - sprawdzić się może. Bajki z Kociewia jest wynikiem rzetelnych i z pasją prowadzonych badań terenowych nauczyciela Józefa Ceynowy (1905-1991), rodem z Połczyna w powiecie puckim, dobrze znanego nie tylko na Kaszubach, ale i w innych częściach Pomorza. 

Wodne panny pojawiają się we wszystkich mitologiach. Wszak woda jako święty żywioł musiała mieć swoje opiekunki i mieszkanki. Poza tym dochodziły jeszcze nieśmiertelne istoty, które zrodziły się z dusz topielców i topielic. W kręgu słowiańskich wierzeń jest ich naprawdę wiele: od wodników, utopców i topielic, poprzez moriany, majki, wodiany i dziwożony, aż po wiły, brzeginie, kazytki i judy.

Ilekroć sięgać będziecie po zbiory kaszubskich baśni zawsze dróżka ta będzie się wydłużać, ukazując Wam coraz to nowe miejsca i zdarzenia. Kraina stolemów i syrenek to obszar daleki i bliski zarazem. Daleki, kiedy mówią o nim, że za siedmioma górami i rzekami, bliski zaś, gdy padają nazwy znanych wiosek i osiedli, miast i miasteczek. Nikt nie zna autorów poszczególnych bajek i podań, legend i baśni, toteż zwykło się mówić, że stworzył je lud kaszubski. Niech mi będzie wolno wierzyć, że ci z Was, którym nie obca jest kaszubszczyzna, czytać będą niniejsze teksty w oryginale, a nie w przekładzie na literacką polszczyznę. Nawet jeśli sprawiać Wam to będzie początkowo nieco trudu, ręczę, że trud ten po stokroć się będzie opłacał. Najlepsze bowiem tłumaczenie nie zdoła nigdy oddać tego, co w tych bajkach najbardziej swojskie i nieuchwytne, bo przecież ulotne i zwiewne, jak mgła nad modrą kaszubską krainą.