Najnowszy tom Vademecum Kaszubskiego ujmuje zjawiska kulturowe związane z teatrem kaszubskim (utwory zaprezentowane na scenie w języku kaszubskim). Kaszubski teatr wywodzi się z trzech źródeł: z dawnych obrzędów, których część przetrwała do dziś i znalazła odzwierciedlenie w scenariuszach widowisk wiążących się ze ścinaniem kani, dożynkami lub sobótką; z obrzędowości wigilijno-noworocznej łączącej tradycję chrześcijańską z ludowym postrzeganiem rzeczywistości - z gwiżdżów, jasełek czy herodów - oraz teatru amatorskiego popularnego od końca XIX w., a istniejącego do dziś. Osobnymi kategoriami, które mają związek z teatrem kaszubskim, są widowiska pasyjne, rytuały pielgrzymkowe, teatralizowana obrzędowość, inscenizacje historyczne oraz kabarety.

Publikacja stanowi ważny wkład zarówno w rozpoznanie zjawisk i procesów, jakie zachodzą w tej kulturze, jak i refleksję nad nimi. Jako kultura żywa kaszubska kultura podlega różnorodnym wpływom zglobalizowanego świata skutkującym regionalnymi odpowiedziami. Niniejsza książka, napisana przystępnym językiem, pokazuje różne dziedziny, aspekty, wymiary, ale także (nie)oczywistości kaszubskiej kultury współczesnej.

Pierwszym dokumentem dotyczącym Żukowa nad Radunią jest akt fundacyjny Mściwoja Spokojnego z 1209 r. nadający norbertankom żukowskim cztery wsie: Sucovia (Żukowo), Sulislave (Sulisławy), Barchino (Borklino), i Mislicyn (Myślicyn).

Tłumaczenie bardzo obszernej pracy niemieckiego historyka Franza Schultza  Geschichte der Kreise Neustadt und Putzig (jej reprint również opublikowała Maszoperia Literacka), która ukazała się w Gdańsku w 1907 r. Liczące 760 stron dzieło zostało opatrzone wstępem naukowym dla polskiego czytelnika oraz opracowane merytorycznie i językowo przez pracowników Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Publikacja jest monografią miasta i gminy Debrzno, ujmującą tematykę archeologiczną od początków osadnictwa na tym terenie, poprzez losy ziemi debrzeńskiej w czasach krzyżackich, w ramach Prus Królewskich pierwszej Rzeczypospolitej i państwa prusko-niemieckiego, do współczesności. Autorzy przedstawiają różnorodne zagadnienia - gospodarkę, oświatę, kulturę, życie religijne, sport, codzienność miasta i okolicznych wsi - na tle wydarzeń z historii omawianego terenu oraz regionu i państw.

Książka Gmina Smołdzino. Spotkania z historią to owoc mojej ponad dwudziestoletniej pasji. Jest to pierwszy przewodnik po gminie Smołdzino (inne gminy powiatu słupskiego do tej pory również nie mają przewodnika), w której zawarto kompendium danych, które autor gromadził przez 15 lat! Jest to praktyczny przewodnik po gminie, ale uzupełniony także o rzetelne opisy wsi i kilka wspomnień mieszkańców.

Słowińcy w oczach... niemieckich pastorów końca XVIII i początku XIX wieku - kolejny tom serii Słowińcy w oczach... (pierwszy tom Franza Tetznera) odnosi się do wcześniejszych czasów i tekstów o ludzie zamieszkującym tereny Pobrzeża Słowińskiego. Są to teksty pastorów: Christiana Wilhelma Hakena, Gottlieba Lorka oraz krótkie sprawozdanie Augusta Kummera. 

Praca zbiorowa Historia Redy stanowi bardzo dobrze usystematyzowany przekrój wiedzy na temat historii miasta Reda. W tworzeniu publikacji brali udział Jerzy Treder, Janina Kurowska, Józef Borzyszkowski, Andrzej Groth, Danuta Król, Klemens Bruski, Jan Drwal, Cezary Obracht-Prondzyński i Bogusław Breza. Książka opatrzona licznymi ilustracjami i zdjęciami - wiele z nich dość rzadkich, pozyskanych z prywatnych archiwów.

Publikacja prof. Tadeusza Linknera Dawniej w Kościerzynie. Zarys monografii stanowi ważki wkład w poznanie fragmentu dziejów Kościerzyny i Kaszub. Autor, umiejętnie wykorzystując materiał źródłowy i literaturę przedmiotu, z punktu widzenia historyka literatury, przedstawił szeroki obraz duchowego (intelektualnego) życia regionu. 

Książka składa się z czterech części: pierwsza opisuje czasy najdawniejsze; kolejna Wejherowo w państwie prusko niemiecki, trzecia okres międzywojenny i okupacji, ostatnia zaś przedstawia Wejherowo w latach 1945-1995.

"[…] Mamy do czynienia z edycją źródłową przygotowaną w sposób w wysokim stopniu nienaganny, z zachowaniem wszelkich zasad niezbędnych do prawidłowego zaprezentowania danych. Nie należy wątpić, że będzie to kolejny istotny przyczynek dla poznania najdawniejszych dziejów miasta Gdyni. Niniejsza edycja nie tylko porządkuje naszą wiedzę na temat średniowiecznej i nowożytnej przeszłości wymienionych w tytule dzielnic miasta, a wówczas osobnych wiosek.

Niezadługo minie dekada od chwili ukazania się pierwszego wydania monografii Kosznajderii. Pierwsze w języku polskim i tak obszerne opracowanie przeszłości tej krainy – wciąż pozostającej, jak się okazuje – przysłowiową terra incognita, spotkało się ze sporym zainteresowaniem Czytelników, w tym potomków rodzin o korzeniach kosznajderskich z Polski i Niemiec.

Królowa Morza. Dzieje Kaszubskiego Sanktuarium Matki Boskiej Swarzewskiej - pierwsze w historii, tak obszerne opracowanie dotyczące Swarzewskiego Sanktuarium na Kaszubach północnych w powiecie puckim. Na blisko czterystu stronach, opisano dzieje tego miejsca – od cudownego odnalezienia figurki nieopodal istniejącej świątyni, aż po czasy współczesne.

II tom Księgi Jubileuszowej Królewskiego Miasta Starogardu - wydana w 800-lecie miasta uznawanego za stolicę Kociewia.

Dolny Wrzeszcz to część dzielnicy znajdująca się między dwiema liniami kolejowymi - prowadząca w kierunku Gdyni na Zachodzie oraz Nowego Portu na wschodzie. Od północy sąsiaduje z nim Zaspa, zawsze z Dolnym Wrzeszczem związana funkcjonalnie i ku niemu ciążąca.

Tuchom. Szlachetne dziedzictwo kaszubskiej wsi - publikacja odnosząca się w swej treści do dziejów i współczesności Tuchomia - miejscowości położonej na środkowych Kaszubach. Wewnątrz sporo archiwalnych zdjęć i dokumentów. 

Rynek miasta lokacyjnego w Pucku - publikacja poświęcona jest omówieniu wyników badań archeologicznych na rynku miasta lokacyjnego w Pucku. Analizie poddano m.in. sposób zagospodarowania placu w przeszłości, relikty architektury związanej z ratuszem miejskim oraz scharakteryzowano zbiór zabytków ruchomych. Publikacja wydana przez Instytut Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego i Fundację Przyjaciół Instytutu Archeologii UW.