Filozoficzne myśli o prawdziwym pojęciu wieczności

Johann Daniel Titius (Tietz), urodził się 2 stycznia 1729 roku w Chojnicach, które podlegały administracyjnie w tym czasie do polskich Prus Królewskich. Zmarł 11 grudnia 1796 roku w leżącej na rzeka Łabą niemieckiej Wittenberdze. Był niemieckim astronomem, fizykiem, biologiem, a także filozofem. Jego rodzicie należeli do rodziny kupieckiej, a dodatkowo ojciec Jakob Tietz. był rajcą miejskim. Matka, Marie Dorothea von Hanow była córką luterańskiego pastora. Po śmierci ojca został oddany pod skrzydła wuja, Michaela Christiana von Hanow – brata matki, który był gdańskim profesorem. Ten umożliwił mu zdobycie wyższego wykształceniem. Gimnazjum ukończył w 1748 roku, po czym wstąpił na Uniwersytet w Lipsku. Tam w 1752 roku otrzymał tytuł magistra i pozostał na uczelni jako wykładowca filozofii. W kwietniu 1756 roku otrzymał nominację profesorską na Uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie wykładał matematykę, fizykę, biologię, filozofię i teologię. Zaledwie dwanaście lat później został mianowany rektorem wittenberdzkiego uniwersytetu. Jest znany głównie jako współtwórca reguły Titiusa-Bodego, dotyczącej średniej odległości planet w Układzie Słonecznym.

Publikacja jest kolorowym reprintem dawnego dzieła - przetłumaczone je na język polski - w książce znajdziemy dwie wersje - oryginalną niemiecką i polskie tłumaczenie. 

27 grudnia 2021 r. Rada Miejska w Chojnicach podjęła uchwałę w sprawie ogłoszenia roku 2022 w Chojnicach „Rokiem Johanna Daniela Titiusa” w 250-lecie ogłoszenia Reguły Titiusa – Bodego.