Gôdczi òb drogã do nieba

W generalnym wymiarze zawartość tomiku Mamelskiego można usytuować w ramach kaszubskojęzycznej liryki religijnej. Czasami będą to formy wprost sięgające do tradycyjnych gatunków poezji dewocyjnej, innym razem do ujęcia bardziej swobodnego, wynikającego z wiersza emotywnego. Taka równoległość poetyk panująca wśród wierszy Mamelskiego wiąże się jednocześnie z obecnością dwóch głównych tendencji tematycznych: na ścieżce obrazowania tradycyjnego silnie odczuwa się tutaj obecność Biblii (głównie Nowego Testamentu), co służy przypomnieniu sakralnej treści egzystencji człowieka, natomiast na ścieżce obrazowania emotywnego mocniejsze są sygnały ironiczności oraz wyczuwalnej gry intelektualnej, która religijność kształtuje w bardziej zaskakujących kontekstach. Dwa dukty poezji Mamelskiego są splątane, Autor bowiem nie wyszczególnia osobnych podrozdziałów, pozwalając sobie raz pisać w tonie serio, innym razem z pewnym przymrużeniem oka.

Daniel Kalinowski